Türkçe: İki yılda bir yapılan çağdaş sanatın gösteri platformlarından olan bienal dünyada ilk defa 1895 yılında Venedik’te yapılmıştır. Uluslararası bağlamda yapılan bu sanat etkinlikleri hem yapıldıkları kent hem de katılan sanatçılar için önemli platformlar olmuşlardır. Bu organizasyonlar sayesinde kente dikkat çekilirken, sanatçılar da kendilerini uluslararası alanda görünür kılmaya çalışırlar. Venedik’te gerçekleşen bu ilk bienalin ardından, dünyanın birçok yerinde o yerin ismiyle anılan bienaller yapılmaya başlamıştır. Türkiye’de yapılan bienal örneği ilk defa Ankara’da 1986 yılında Uluslararası Asya-Avrupa Sanat Bienali ismiyle açılmıştır ancak sadece dört kez gerçekleşebilmiştir. Bugün dünyanın tanınan bienalleri arasında yer alan Uluslararası İstanbul Bienali ise 1987’den beri yapılagelmektedir. 2000’li yıllardan itibaren ise Türkiye’nin başka kentlerinde de bienaller yapılmaya başlamıştır. Bu bienalleri genel olarak “periferi bienalleri” olarak tanımlanmak mümkündür. Periferi tanımı merkezin dışında kalan yerler için kullanılan bir tanımlamadır. Bu bağlamda İstanbul bir merkez olarak düşünülecek olursa onun dışında kalan yerleri periferi olarak değerlendirmek mümkündür. Türkiye’de periferide yapılan bienaller arasında Sinop (2006) Çanakkale (2008), ve Mardin (2010) kentinde yapılan bienaller dikkati çeker. Bu çalışmada amaç, istikrarlı bir şekilde devam eden bu periferi bienallerinin merkez-periferi ilişkisi üzerinden ele alınmasıdır.